Beeldvorming van de maatschappij

Hieronder volgt een beschrijving van de beeldvorming van de maatschappij volgens recente literaire bronnen.

Vranken, Campaert, Dierickx & van Haarlem spreken over blaming the victim. Deze theorie zegt dat mensen snel de neiging hebben om de schuld bij anderen te leggen. Men denkt dan dat persoon in kwestie (het slachtoffer) het zelf schuld is dat hij of zij tot de doelgroep minima behoort (Vranken, Campaert, Dierickx & van Haarlem, 2009). Het feit dat men de schuld of pech toekent aan de persoonlijkheid van de ander en niet aan de situatie, noemt Zimbardo een fundamentele attributiefout (Zimbardo, 2013). Het succesvolle deel van de bevolking heeft volgens Vranken, Campaert, Dierickx & van Haarlem nog wel eens de neiging om de samenleving op te delen in zij die betalen en zij die profiteren (Vranken, Campaert, Dierickx & van Haarlem, 2009). In feite is er dan sprake van een bepaalde machtsverhouding. Mensen met minder geld worden als minder mens bestempeld. Het creëren van een minderwaardigheidscomplex is dan een logisch gevolg. Volgens de filosoof Charles Taylor ontwikkelt men zijn of haar persoonlijkheid in het contact met anderen. Om er achter te komen wat jij waardevol vindt, moet je eerst weten wat anderen waardevol vinden (Wevers, 2011). Uit het interview is gekomen dat mevrouw G. vaak het gevoel heeft dat ze ongelijk behandeld wordt door anderen. Mensen hebben dan bepaalde vooroordelen jegens haar omdat zij binnen de doelgroep minima valt (Zimbardo, 2013). Mevrouw G. wil liever gezien worden als mens, als persoon, die meer is dan alleen een buitenlandse minima. Zij mist het gevoel van erkenning en waardering in deze maatschappij. Zeker omdat ze haar dagen vult met vrijwilligerswerk en de zorg voor haar pleegzoon. In dit geval zegt Charles Taylor dat de afwezigheid van erkenning en waardering kan leiden tot een minderwaardigheidscomplex. Een gegeven wat in deze casus duidelijk naar voren komt gezien mevrouw G. een laag zelfbeeld heeft en het gevoel heeft dat ze voor anderen niets goed kan doen (Wevers, 2011).

Referenties: 

Vranken, J., Campaert G., Dierckx D., & Van Haarlem, A. (2009). Armoede en sociale uitsluiting. Jaarboek 2009. Leuven, België: Uitgevrij Acco. Analoge literatuur.

Wevers, C. (2011). Charles Taylor en de politiek van erkenning. Ongepubliceerde tekst.

Zimbardo, P., & Johnson, R.L.  (2013). Psychologie een inleiding. Amsterdam, Nederland: Pearson. Analoge literatuur.